Γανωματήδες

Ήταν κι αυτό ένα από τα περιφερόμενα επαγγέλματα, το οποίο ασκούσανε συνήθως γύφτοι ή για ένα διάστημα και κάποιοι περιφερόμενοι Γιαννιώτες. Έρχονταν στα χωριά με τις πρώτες καλοκαιρίες της άνοιξης. Αφού μάζευαν τα σκεύη από τα σπίτια, όλοι τους θυμόμαστε κάτω από μια μουριά ή κάποιο άλλο δένδρο για σκιά, σκυφτοί να δουλεύουν και να μην τους αποσπά τίποτα την προσοχή. Μάζευαν τα μαγειρικά και άλλα χάλκινα σκεύη και τους έκαναν επικασσιτεροποίηση.
Το γάνωμα προφύλασσε τα σκεύη από την σκουριά του χαλκού και τους ανθρώπους από δηλητηρίαση, αφού η οξείδωση του χαλκού είναι δηλητηριώδης εάν ανακατευτεί με το φαγητό. Πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να πλύνουν το σκεύος με άμμο. Το έτριβαν στη συνέχεια με σπίρτο του άλατος, ζέσταιναν στη φωτιά που είχαν ανάψει το μπακίρι και με ένα βαμβάκι άπλωναν το καλάι για να κάνει τη γυαλάδα. Στη Στενή για μικρό διάστημα αυτή την δουλειά την έκανε ο Τάσος Κορώνης (Μαμάκας). Έμαθε τη δουλειά μένοντας για δυο χρόνια στο Άγιο Όρος. Εκεί είχε πάει με το Γιάννη Καλαμάρα ο οποίος έμαθε την τέχνη του βαρελά.
 
Γιάννης Μητάκης