Μοιρολόγια και τραγούδια της Στενής

 
 
Στη πόλη πάνε κι έρχονται
Στην ξενιτιά γυρίζουν
Μα στ’ Αι-Θοδώρου την αυλή
Πάνε και δε γυρίζουν
 
Αυτού που πας μαννούλα μου
Και που θα διαγυρίσεις
Βάλε σημάδια γυρισμού
Το δρόμο μη ξεχάσεις
 
Αν τύχει και διψάσεις
Νερό να μη ζητήσεις
Μη πιείς νερό απ’τη λησμονιά
Και μας αλησμονήσεις
 
Μάννα μ’ στα ξένα δεν ειν’καλά
Καιρό να μη καθίσεις
Τα ξένα είν’ βαρύτερα
Πικρά φαρμακωμένα
 
Μανούλα μου τι σκέφτεσαι
Κι είσαι συλλογισμένη
Μη και σε μάλωσε κανείς
Και είσαι θυμωμένη
 
Μα δε με μάλωσε κανείς
Δεν είμαι θυμωμένη
Στον Άδη θε να κατεβώ
Λι είμαι συλλογισμένη
 
Μάνα μ’ στον Άδη δεν καλά
Ποτέ δεν ξημερώνει
Εκει πουλάκια δε λαλούν
Και κούκοι δε το λένε
 
Μάνα μ’ να το καλοσκεφτείς
Το έγκλημα που κάνεις
Έκατσες να συλλογιστείς
Κι έπεσες να πεθάνεις
 
Τώρα που βρήκα τον καιρό
Κι άνθρωπο μπιστεμένο
Να στείλω στη μανούλα μου
Πουκάμισο πλυμένο
Πουχω καιρό στη ξενιτιά
Και είναι λερωμένο
 
 
 
Μορφούλα Καρλατήρα
 
Τάσου Ζάππα ΕΥΒΟΙΚΑ Γ
 
Το μοιρολόι 11 μας θυμίζει συμπτωματικά ανάλογους στοίχους από τον Τάφο του Κωστή Παλαμά
 
 
 
 
 
ΓΙΟΥΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΓΙΑΝΝΗ
 
Δεν ειν’ κακό και άδικο;
Δεν είναι αμαρτία;
Τα νειάτα σου να λιώσουνε
μέσα στο μαύρο χώμα
 
Νάταν η θάλασσα χαρτί
και τα βουνά μελάνι
Τα βασανά σου νάγραφα
Και πάλι δε μου φτάνει
 
Δε σου μοιαζε δε σούπρεπε
το ξύλινο κρεβάτι
Παρά σε σένα ταίριαζε
το γλέντι και το συργιάνι
 
Δε του ξερα αγάπη μου
που ήθελες να φύγεις
Να πάρω χωμα σπο τη Χιό
μαστόροι απ’ τη Κρήτη
 
 
Να πάρω αρχιμάστορα
και πρώτο πελεκάνο1
Που πελεκάει τα μάρμαρα
σπάζει και τα λιθάρια
 
 
Απ΄τη δεξιά σου τη μεριά
ν’αφήσουν παραθύρι
Νάρχετ’ ο ήλιος το πρωί
δροσό το μεσημέρι
 
 
Νάρχεται κανά πουλί
να παίρνει το χαμπέρι
 
 
 
 
Ποιος ήτανε ο μάστορας
που έχτισε τη βρύση
 
 
Ποιος ήτανε κι ο άγγελος
να μας από-χωρήσει
 
 
πελεκάνο1:Ο πελεκητής της πέτρας.Δουλειά που απαιτούσε πολύ τέχνη και σε αρκετές περιπτώσεις ήταν ο αρχιμάστορας
 
 
 
 
 
TOY ΓΑΜΟΥ
 
 
 
Μάννα μου τα λουλούδια μου
Συχνά να τα ποτίζεις
Και το πρωί με τη δροσιά
Να τα κορφολογίζεις
 
 
 
Άς είν’η ώρα η καλή
η ώρα η ευλογημένη
που την ευλόγησε ο Χριστός
με το δεξί του χέρι
 
Χίλια καλώς ορίσατε
Καλοί μου συμπεθέροι
Χίλια καλώς το φέρατε
Το κλήμα στην αυλή μας
 
Κι’ ανοίξανε οι κλώνοι του
Και γέμισε η αυλή μας
 
 
 
 
Νύφη μου μη πικραίνεσαι
Και μη χαλά η καρδιά σου
Που φεύγεις απ’τη μάννα σου
Και πας στη πεθερά σου
 
Όπως σε είχε η μάννα σου
Θα σ’έχει η πεθερά σου
 
 
 
Νύφη μου στην ασκάλα σου
Φύτεψε ματζουράνα
Να κόβεις να μυρίζεσαι
Με την καινούργια μάννα
 
 
 
 
 
THΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ
 
6.Σύρε ξένε μ’στη μάνα σου
 
Σύρε στην αδερφή σου
 
Σαν είχα μάνα κι αδερφή
 
δεν ερχόμταν σε σένα
 
Τα ξένα είν’βαρύτερα
 
Πικρά φαρμακωμένα
 
 
 
7.Ξενιτεμένο μου παιδί
 
κι ωραίο μου γεράκι
 
η ξενιτιά σε χαίρεται
 
κι εγω πίνω φαρμάκι
 
 
 
8.Αν φεύγεις για την ξενιτιά
 
Σήκω τρείς ώρες νύχτα
 
Να μη σε δούν τα μάτια μου
 
Και κλαίνε μέρα νύχτα
 
 
 
9.Φεύγω κλαίγοντας,φεύγω παραπονώτας
 
Παίρνω ένα στρατί,στρατί το μονοπάτι
 
Βρίσκω ένα δεντρί ψηλό,ψηλό σαν κυπαρίσσι
 
Δείξε μου δεντρί,δείξε μου κυπαρίσσι
 
Που είν’ οι κλώνοι σου
 
ν’αφήσω τ’αρματά μου
 
που ειν’ οι ρίζες σου
 
να δέσω τ’αλογό μου
 
που ειν’ κι ο ίσκιος σου
 
να πέσω να πλαγιάσω
 
κι όταν θα σηκωθώ το νοίκι θα πληρώσω
 
δυο σταμνιά νερό να σε δροσολογήσω
 
 
 
Διάφορα
 
 
 
10.Εσύ που σέρνεις το χορό
 
     Με τη λιανή σου μέση
 
     καν’ η μεσούλα σε πονεί
 
     κανε καμάρι τόχεις.
 
11.Μήδ’ η μεσούλα με πονεί
 
     μηδέ καμάρι τόχω
 
     παρά εχω δυο αγαπητικές
 
     κι έχω χαρά μεγάλη
 
     σαν τα χαλάσω με τη μια
 
     τα έχω με την άλλη
 
 
 
 12.Μάννα και γιός μαλώνανε
 
      Μια μέρα όλη μέρα
 
      Συ θα πεθάνεις γιόκα μου
 
      Και μένα που μ’αφήνεις
 
 
 
13.Μάννα μ’ δεν κλαίς πως πέθανα
 
     και είμαι πεθαμένος
 
     Μάννα μ’ δε κλαίς τα νιάτα μου
 
     Δεν κλαίς τη λεβεντιά σου
 
 
 
14.Μια μαν’ είχε ένα γιό
 
    Καλό κι αγαπημένο
 
    Τον ζήλευε η γειτονιά
 
    Τον ζήλευε η χώρα
 
    Τον ζήλεψε κι η μάννα του
 
     Άντρα να τονε πάρει
 
 
 
15.Άειντε παιδί μ’να φύγουμε
 
     Στην ξενιτιά να πάμε
 
     Εκεί που δε μας ξέρουνε
 
     Για να γενούμε ταίρι
 
 
 
16. Μάνα μουρλή,μάνα ζουρλή
 
      Μάνα ξεμιαλισμένη
 
      Ποια μάνα παίρνει το παιδί
 
      Και το παιδί τη μάνα
 
 
 
 
 
Μορφούλα Καρλατήρα
 
Καταγραφή Τάσος Ζάππας ΕΥΒΟΙΚΑ Γ σελ.196-198