Περίεργα του πολέμου

Θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό του Ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-41.
Υπηρετούσα στην Κορυτσά της Αλβανίας, με πληθυσμό εκείνη την εποχή Ελληνικό κατά 80%.

Είχα υπό τον έλεγχο μου δύο Ραδιογωνιόμετρα, τα οποία ηδύναντο να εντοπίζουν σταθμούς ασυρμάτου του Ιταλικού στρατού, την θέσιν από την οποίαν εξέπεμπον. Εδίδοντο τα στοιχεία εις την Ελληνικήν Αεροπορίαν, η οποία και προέβαινε στον βομβαρδισμό και στην καταστροφή του.
Εις εκ των σταθμών ραδιογωνιομέτρου, είχε εγκατασταθεί εις θαμνώδη τοποθεσία της περιοχής Μπόγραδετς, ένθα μετέβαινα με όχημα προκειμένου να εφοδιάσω τους χειριστάς με τρόφιμα και να παραλάβω τα συλλεχθέντα στοιχεία.
Όλη η Αλβανία ήτο χιονοσκεπής κατά 30 εκατοστά.
Ενώ πλησίαζα προς το Μπόγραδετς, το όχημα «κάθισε» στο δεξιό χαντάκι και ακινητοποιήθη. Πλησίον του περιστατικού, ευτυχώς, ευρίσκετο μια μοίρα πυροβολικού και εις απόστασιν 300 περίπου μέτρων ήταν εγκατεστημένη μία μεγάλη σκηνή.

Την επλησίασα για να ζητήσω βοήθεια και μόλις εισήλθα εντός της σκηνής, αντίκρισα τον Διοικητήν της Μοίρας κύριον Δημήτριον Γιαννούκον, τον διδάσκαλον της Στενής, όστις ήτο και θείος μου και αφού μας περιποιήθηκε, έδωσε εντολήν σε συνεργείο της Μοίρας, το οποίον με τα μέσα που διέθετε, εξήγαγε το όχημα από το σκεπασμένο χαντάκι από το χιόνι.
Κατόπιν αυτού ανεχώρησα για την εκτέλεση της αποστολής μου. Πάντως αυτή η συνάντηση εν πολέμω, ήτο συγκινητική.
Ο Διοικητής αυτής της Μοίρας Πυροβολικού, ήτο εξαίρετος. Αυτά είναι τα πολύ περίεργα υπό συνθήκες πολέμου.
 
Σπύρος Ν. Τσουτσαίος