Οι οικογένειες, τα σόγια

Τα Σκουντεριώτικα σόγια της Στενής, ξεχωρίζουν πολύ εύκολα γιατί απλά έχουν ξεσυγγενέψει. Τα νέα σόγια, αυτά που ήρθαν μετά την απελευθέρωση παραμένουν ακόμα συγγενείς. Οι Ντουρμαίοι, οι Πισιναραίοι, οι Μακρήδες, οι Ντουμάνηδες, οι Γιαλοί, οι Μπεληγιανναίοι, οι Κυραναίοι, οι Γιαννουκαίοι, οι Καμαριωταίοι, έχουν ξεσυγγενέψει από πολύ παλιά. Κάποια από τα πρώτα επίθετα έχουν εξαφανιστεί τελείως από τη Στενή, είτε γιατί έφυγαν είτε γιατί δεν άφησαν απογόνους. Κάποιοι άλλοι απλώς άλλαξαν επίθετο. Ασφαλέστερος τρόπος για να βρούμε ποια σόγια ήταν εδώ πριν την απελευθέρωση είναι τα Καλύβια τους.
Στο Χρονικό της Στενής αναφέρονται αναλυτικά:
Στο Σταυροδήμα: των: Μπενίση, Καρκαλά, Λέκκα, Πανόργια, Ντούρμα, Θεοδωράκη και Ανδρίτσα.
Στου Ρόγκη το Ρέμα: των: Ρόγκη, Κοντού, Σαλιάρη, Μακρή και Κορώνη. Στου Καΐρη: των :Γιαννούκου, Παπαγεωργίου, Θωμά, Λέων, Παλαιολόγου, Χουλιάρα, Μπαρμπούρη, Γερακίνη και Βλαχέων
Καρά Λάκα: των :Σιμιτζή, Κουτσούκου, Ρούσσου, Ντουμάνη, Κούκη και Δημάκη.
Γκούστρα Καλύβι: των: Γκούστρα, Μυλωνά.
Στη Σιπιστήρα: των Σουκαρδά, Γιαμά και Γεωργούτσου.
Στο Συκάμινο: των: Μπελληγιάννη, Σουλτάνη, Μαντά, Παπαϊωάννου, Κοντούλη και Μέργου.
Στο Λυκόρεμα: των Καμαριώτη, Βαρτζή, Καλαμάρα και Καράγκου. Δροσιάς Πηγάδι: των: Κυράνα, Σπυριδάκη και Γαλάνη.
Στο Γλά: των :Πισινάρα, Γιαλού και Τζίνη.
 
Οι πρώτες γειτονιές .
 
 Όταν ανέβηκαν στη Στενή από το Σκουντέρι, οι πρώτες γειτονιές που δημιουργήθηκαν ήταν στον Κούκο και το Μεσοχώρι.
 
Μσοχώρ’: που εγκαταστάθηκαν οι Μπεληγιανναίοι. Δίπλα στο Μσοχώρ’ ο Χουλιάρας.
 
Κούκος: που εγκαταστάθηκαν οι Γιαλοί, οι Γιαννουκαίοι, οι Ντουρμαίοι,  Καλαμάρας, ο Πανώργιας.
 
Ρέμας: τα σπίτια δίπλα στο ποτάμι ήταν οι Μακρήδες και λίγο πιο ψηλά δίπλα στον δρόμο οι Καμαριωταίοι, Πισιναραίοι, Ντουμαναίοι.
 
 Ο μόνος δρόμος της Στενής ξεκίναγε από την Βρυσίτσα ανάβαινε στο Κούκο
Δίπλα στη εκκλησία: Λέων,
Πλατεία: Τζιναίοι, Γκούστρας .
 
Από την απελευθέρωση και μετά, αρκετοί ειδικά από τα μέρη που κατείχαν οι Τούρκοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη Στενή. Οι οικογένειες, Γάτου, Μαστρογιάννη, Βασιλείου, Ζέρβα, Σπύρου, Αγγελή, Τζώλη, Κατσαρή, Βούλγαρη, Σίδερη, Γκούστη, Χαλκιά, Καρλατήρα. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν τεχνίτες. Ο Τζώλης από τα Γιάννενα ράφτης, οι Χαλκιάδες και οι Μαστρογιανναίοι επιδέξιοι Ηπειρώτες χτίστες, ο Κατσαρής σιδεράς κάποιοι άλλοι τσαρουχοποιοί, χρυσικοί (κογιμτζήδες). Όλοι αυτοί έδωσαν με τις γνώσεις και με τη τέχνη τους νέα δυναμική ώθηση στην οικονομία της Στενής. Οι Ηπειρώτες χτίστες είναι οι καλύτεροι δουλευτές της πέτρας και με την εγκατάστασή τους κτίζουν κάποια σπίτια αληθινά έργα τέχνης. Τελευταίοι και έως το 1940 ήρθαν πολλοί ειδικά από τα γύρω χωριά είτε με γάμους είτε γιατί έβρισκαν δουλειά: Ο οικογένειες, των Κρητικού, Τσότσου, Τσουτσαίου, Μεταξά, Μάντζαρη, Κοντάκη, Πατερίτσα, Δημητρίου, Αγγελάκη, Κατσαράνη, Τσουνή, Αρβανίτου, Φατούση, Κατσανά, Τσίμπου, Χάλιου, Τσιριμώκου, Μπαϊμπάκη, Θαναίοι, Καβαθά, Εμμανουήλ, Κούρνη, Μπασινά, Ζώη, Γιαπλέ, Μπέκου, Κύριλου, Πήλικα, Παπαθεοδώρου, Ντεγιάννη, Πνευματικού, Νάτσου, Γιοβάνη, Θέμελη, Τσακούμη, Καρλέτσου, Κουτσάφτη, Μάλιαρη, Καρλατήρα, Καμπούρη, Καραγιάννη, Άγα, Λουκά, Στεφανή, Χονδρού, Παπαλάμπρου(Ντόβρου), Κουρμπέτη, Λουπάκη, Κάτρη, Κιρκιλή, Φραγγάκη, Θεοδώρου, Γαλάνη, Γραμματικόγιαννη, Σκούρα, Καραντάκη, Μπολιέρου.
 
«Το Χρονικό της Στενής»